projectMasarang

Vaandeldrager

Willie

Wie kennismaakt met Willie maakt kennis met vele werelden. Je maakt kennis met een bosbouwkundig ingenieur, een microbioloog, een sociaal ondernemer en vooral een natuurbeschermer en dierenactivist. Door zijn brede, maar ook zeer diepgaande kennis en voeling voor de onderwerpen is Willie de afgelopen decennia op unieke wijze een brug geworden tussen deze werelden.Het grootste gedeelte van Willie’s werkzaamheden spelen zich af in Indonesië. Het land waar hij na zijn studie tropische bosbouw en bodemkunde aan de Landbouw Universiteit van Wageningen naartoe ging. Hij reisde in 1980 naar de regenwouden van het Meratusgebergte in de Indonesische provincie Oost Kalimantan op Borneo. Hij wilde ergens naartoe waar nog nooit iemand voor hem geweest was. Later is Willie een tijd actief geweest als senior adviseur van het ministerie van bossen in Indonesië.Toen Willie in 1989 op een markt in Balikpapan een orang-oetanbaby in een kooi in de ogen keek werd er iets in hem geraakt. ’s Avonds keerde hij terug en vond Uce (de naam die Willie haar gaf) in slechte toestand op de vuilnisbelt. Hij nam haar mee en zorgde voor haar. Uit onvrede over de bestaande rehabilitatie projecten begon Willie in 1991 een eigen opvangcentrum; BOS. BOS is inmiddels ’s werelds grootste organisatie voor de bescherming van bedreigde orang-oetans. Vanuit die werkzaamheden werd wederom duidelijk hoe belangrijk het behoud van tropisch regenwoud en biodiversiteit is, voor mens en dier. Met zijn achtergrond en kennis ontstonden initiatieven en organisaties die hiervoor strijden. Stichting Masarang is daar één van.